Zwolnienia grupowe to pojęcie coraz częściej słyszane w ostatnich miesiącach. Ma to oczywiście związek z wysoką inflacją oraz recesją, które bardzo mocno oddziałują na bieżącą działalność wielu firm. Kryzys dotarł nawet do branż, które jeszcze niedawno uznawano za zieloną wyspę, jak chociażby przedsiębiorstwa z sektora IT. Wśród podmiotów, które zdecydowały się na zwolnienia grupowe jednym tchem można wymienić gigantów technologicznych, jak Google, Meta, Apple czy firmy Salesforce, PayPal, Philips, Amazon oraz Glovo. Trudno o lepszy moment do przyswojenia przepisów krajowych, jak i międzynarodowych dotyczących restrukturyzacji, która choć jest pojęciem szerszym niż zwolnienia grupowe, to w praktyce gospodarczej często odnosi się właśnie do kosztów zwolnień grupowych.
Regulacje dotyczące restrukturyzacji w Ustawie o Rachunkowości (UoR)
Restrukturyzację regulują zarówno przepisy krajowe w postaci Ustawy o Rachunkowości (dalej UoR) czy KSR nr 6, jak i międzynarodowy standard – MSR 37. Pierwszy z wymienionych aktów dosyć pobieżnie odnosi się do restrukturyzacji. UoR nie zawiera szczegółowych przepisów. Ponadto nie definiuje pojęcia restrukturyzacji ani momentu uzasadniającego utworzenie rezerwy. Pierwszy punkt, który wprost odnosi się do restrukturyzacji to art. 35d ustęp 1 pkt 2, w którym zawarty został obowiązek tworzenia rezerw na zobowiązania związane z restrukturyzacją. Zgodnie z UoR rezerwy tworzy się na przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań. Rezerwy na restrukturyzację zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowych, w zależności od okoliczności, z którymi wiążą się przyszłe zobowiązania.
Ewidencja obejmuje następujące zapisy na kontach:
→ rezerwy na restrukturyzację (strona Ma konta),
→ pozostałe koszty operacyjne lub koszty finansowe (strona Wn wymienionych kont).
Jak można wywnioskować z art. 35d, plan restrukturyzacji powinien być na tyle szczegółowy, aby było możliwe wiarygodne oszacowanie związanych z nią przyszłych zobowiązań przedsiębiorstwa, natomiast nie wskazuje, co powinien zawierać taki plan. Z tego względu osoby odpowiedzialne za podjęcie decyzji o utworzeniu rezerwy na restrukturyzację powinny skorzystać z innych aktów prawnych, które określają, jak taki plan powinien wyglądać. Jest to zgodne z art. 10 ust. 3 UoR, który mówi, że w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy, jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowości wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości, a w przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego mogą stosować MSR. W tym wypadku należy zaznajomić się z treścią:
→ Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 37 – Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe,
→ Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 – Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe.
Pozostałe 79% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuŹródło: Controlling i Rachunkowość Zarządcza nr 3-4/2023
