Problematyka podejmowania decyzji inwestycyjnych jest jednym z przedmiotów zainteresowania zarządzania finansami. Wbrew pozorom z takimi decyzjami nie mamy do czynienia tylko w przypadku projektu inwestycyjnego, ale są one elementem codziennej pracy.
Przykładem może być decyzja o uruchomieniu nowej placówki czy zakupie urządzenia. Wspólnym mianownikiem są tzw. koszty i korzyści. Ujmując temat w ten sposób, jako koszty definiujemy konieczne nakłady inwestycyjne, a jako korzyści efekt poniesienia tych nakładów w postaci dających się skwantyfikować przepływów pieniężnych.
Zarówno praktyka, jak i teoria wypracowały wiele metod oceny, które można podzielić na dwie główne grupy – metody proste i oparte na rachunku pieniądza w czasie. Ponieważ arkusz Excela nadal pozostaje wiodącym narzędziem pracy w dziedzinie finansów, poniżej przeanalizujemy możliwość wykorzystania go do obliczeń efektywności i opłacalności decyzji inwestycyjnych.
Pierwszą metodą jest prosty okres zwrotu z inwestycji. Sformułowanie „prosty” trafnie oddaje poziom skomplikowania tej metody. Po prostu dodajemy do siebie kolejne „korzyści” i sprawdzamy, w którym roku ich suma przekroczy kwotę inicjalnej inwestycji. W ujęciu analitycznym tę i pozostałe metody przedstawiono w odniesieniu do tego samego przykładu liczbowego, zakładającego inwestycję w roku „0” oraz efekty (korzyści) przez następne 10 lat. Korzyści ujmowane są jako przepływy finansowe.
Ponieważ podstawą analiz opłacalności często bywają dane księgowe, przepływy obliczono jako sumę zysku netto i amortyzacji. W praktyce warto przeprowadzić rachunek planistyczny, który szczegółowo określi przepływy (np. z wykorzystaniem metody UNIDO).
Przykład zastosowania metody prostego okresu zwrotu zaprezentowano na Rysunku 1.
W kolumnie CF (K) wprowadzono formułę umożliwiającą obliczenie skumulowanej kwoty przepływów, np. H5 = H4+F5-C5. Jak łatwo zauważyć, w roku 5 skumulowana wartość po raz pierwszy jest większa od zera, a więc wówczas następuje zwrot. Pozostaje jedynie obliczyć, w którym momencie tego roku nastąpi dokładne wyzerowanie skumulowanego przypływu. Można tu zastosować formułę warunkową (w komórce I9):
=JEŻELI(H9<0;0;B9+(F9-H9)/F9)
Pozostałe 74% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
