Menel i akcyza

Tekst otwarty nr 10/2010

Wiesław Ochman, wybitny polski śpiewak, opowiadał kilka lat temu, jak podjeżdżając pewnego dnia pod budynek Filharmonii Narodowej, spotkał na ulicy dwóch samozwańczych „pilnowaczy” samochodów. Jeden z nich zwrócił się do niego: „Mistrzu dorzuć się, bo nie piliśmy dzisiaj jeszcze śniadania”. „A ile kosztuje zestaw śniadaniowy„ – pyta artysta. „Cztery osiemdziesiąt” – odpowiada parkingowy, ale jego towarzysz dodaje natychmiast: „Wczoraj podnieśli akcyzę, więc flaszka będzie już po pięć dwadzieścia”.

Już kilka lat temu, uliczny menel miał podstawową wiedzę ekonomiczną i wiedział, że jeżeli państwo podnosi akcyzę lub inną opłatę (nazwa nie jest istotna), to wartość jego śniadania natychmiast wzrasta. Co mógł zrobić w tej dla niego gardłowej sprawie, oprócz narzekania na rząd? Miał dwa wyjścia: albo ograniczyć spożycie, albo zwiększyć stawkę za pilnowanie samochodów. Jedno i drugie rozwiązanie ma swoje słabe strony. W pierwszym przypadku, organizm może nie zaakceptować mniejszej dziennej dawki promili. Natomiast w drugim, klienci mogą nie mieć zrozumienia dla wyższej ceny świadczonych usług, spowodowanej wzrostem akcyzy na alkohol, a nie poprawą ich jakości. Każde rozwiązanie dla naszego menela jest złe, może jednak wybrać mniejsze zło: delikatnie ograniczyć spożycie oraz wydłużyć czas pracy. Ale to tylko teoria.

Może ktoś powiedzieć, że nie musimy parkować tam, gdzie stoją menele, ale proszę pokazać mi miasto, w którym nie opanowali oni głównych ulic. Można też nie być sponsorem ich codziennej flaszki, jednak lakierowanie samochodu jest o wiele droższe. Straż miejska, bardzo aktywnie zakładająca obręcze na źle zaparkowane samochody, wobec samozwańczych parkingowych jest bezsilna. Wydatki stałe ulicznego menela (codzienna dawka promili) oraz brak woli poprawy (czyli zmniejszenia spożycia) i niechęć do dłuższej pracy zwiększy jego agresywność wobec potencjalnych klientów.

Można zrozumieć, że rząd przed wyborami udaje, iż nie zna prostej zasady systemu naczyń połączonych; gdyż nie chce informacjami o podwyżkach podatków denerwować elektoratu. Po wyborach jednak wciskanie ciemnoty nie jest już racjonalnie uzasadnione. Chociaż może jest uzasadnione. Za rok są kolejne wybory i nikt, kto zamierza rządzić dalej, nie będzie ryzykował podejmowania bolesnych, acz koniecznych decyzji. Ciekawe, jak eksperci od public relations wyjaśnią wyborcom brak reform oraz ich większe koszty za dwa, trzy lata. Czas reform niestety już minął. Trzeba poczekać kolejny rok, do nowego rozdania i mieć nadzieję, że nowy premier pójdzie śladami swojego brytyjskiego kolegi, który zaproponował drakońskie oszczędności i.... zdobył sześćdziesięcioprocentowe poparcie opinii publicznej. Kolejne wybory w W ielkiej Brytanii odbędą się za cztery lata.

W czasach słusznie minionych, moja babcia, ulegając rządowej propagandzie, popierała każdą podwyżkę cen benzyny, papierosów i alkoholu, wyznając zasadę, że skoro nie posiada samochodu, nie pali i nie pije, to te artykuły mogą drożeć. Do czasu, gdy dozorca-złota rączka za założenie uszczelki zażądał więcej na tradycyjne pół litra, które pełniło podobną rolę, jak bilety Narodowego Banku Polskiego. „Dlaczego chce pan więcej pieniędzy niż poprzednio” – zapytała babcia. „Bo podnieśli akcyzę i flaszka jest droższa”. Od tej chwili babcia zaczęła śledzić wszystkie zmiany w podatkach i już nie dziwiła się, że odczuje każdą zmianę stawek podatkowych, nawet na produkty, których sama nie spożywała.

Ulubione Drukuj

Zobacz również

Tekst otwarty nr 67/2020

"Kurs wiedzy o winie" w ofercie dla firm

„Kurs wiedzy o winie” autorstwa Kevina Zraly’ego to legendarny podręcznik wiedzy o winie, którego walory doceniają zarówno początkujący, jak i prawdziwi eksperci. Do dziś jest to najlepiej sprzedająca się książka poświęcona tematyce wina (ponad 3 miliony sprzedanych egzemplarzy!). Nowe wydanie to 450 stron rzetelnej wiedzy o winie, podanej w przystępnej i atrakcyjnej formie. Książka będzie doskonałym prezentem dla kontrahentów i współpracowników.

Czytaj więcej

Zabawa guzikami

Niedawno w windzie byłem mimowolnym świadkiem zupełnie zwyczajnej, rodzinnej sytuacji. Ojciec z kilkulatkiem wybierali się gdzieś wspólnie, więc potencjalnie dość sielski był to obrazek, szczególnie że ojcowie często (choć nie zawsze) w tej kwestii zawodzą, bo jak mówi potoczna prawda „zarobieni są”. Czar jednak prysł, gdyż rodzinna interakcja, którą – podkreślam – mimowolnie obserwowałem, przypominała bardziej wojskową musztrę.

Czytaj więcej

Polecamy

Przejdź do

Partnerzy

Reklama

Polityka cookies

Dalsze aktywne korzystanie z Serwisu (przeglądanie treści, zamknięcie komunikatu, kliknięcie w odnośniki na stronie) bez zmian ustawień prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez EXPLANATOR oraz partnerów w celu realizacji usług, zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.

Usługa Cel użycia Włączone
Pliki cookies niezbędne do funkcjonowania strony Nie możesz wyłączyć tych plików cookies, ponieważ są one niezbędne by strona działała prawidłowo. W ramach tych plików cookies zapisywane są również zdefiniowane przez Ciebie ustawienia cookies. TAK
Pliki cookies analityczne Pliki cookies umożliwiające zbieranie informacji o sposobie korzystania przez użytkownika ze strony internetowej w celu optymalizacji jej funkcjonowania, oraz dostosowania do oczekiwań użytkownika. Informacje zebrane przez te pliki nie identyfikują żadnego konkretnego użytkownika.
Pliki cookies marketingowe Pliki cookies umożliwiające wyświetlanie użytkownikowi treści marketingowych dostosowanych do jego preferencji, oraz kierowanie do niego powiadomień o ofertach marketingowych odpowiadających jego zainteresowaniom, obejmujących informacje dotyczące produktów i usług administratora strony i podmiotów trzecich. Jeśli zdecydujesz się usunąć lub wyłączyć te pliki cookie, reklamy nadal będą wyświetlane, ale mogą one nie być odpowiednie dla Ciebie.